Rainbow European Tour 1977 The Hague - October 4, 1977 Voordat de Rainbow Fanclan werd opgericht eind 1979 was er eerst nog een Deep Purple Fanclub, ooit in een ver verleden, om precies te zijn 1971, opgericht door Bart Hekkelman. Deze werd in 1975 overgenomen door René Veldhoen, die begin 1979 de fanclub (in 1976 omgedoopt tot Rainbow Fanclub) moest opheffen wegens tijdgebrek en het ontbreken van mensen die de club konden voortzetten. In de fanzines, genaamd The Book Of Taliesyn, werd behalve Rainbow ook ruimschoots aandacht geschonken aan Deep Purple en alles wat daar uit voort kwam. De nieuwsbronnen in die tijd waren zeer schaars, zeker vergeleken met de mogelijkheden nu, dus echt veel interessante artikelen over Rainbow waren er dan ook niet in overvloed. Toch zijn er twee uitzonderingen: de beide concerten die Rainbow in het Congresgebouw in Den Haag gaf. Uit de toenmalige fanzines kunnen we nu dankzij onze goede vriend Tonny Steenhagen, die behalve de geplaatste foto's ons ook deze kopieën bezorgde, de toendertijd geschreven concertverslagen en interviews plaatsen op de Rainbow Fanclan Legacy Website. Dinsdag vier oktober 1977 was het zover. Voor de tweede keer gaf Rainbow een concert in ons land en wel in het Congrescentrum te Den Haag. De zaal was helemaal uitverkocht en een onrustig publiek zat te wachten op Rainbow. Na de teleurstellende voorprogramma groep Kingfisher en een korte pauze, klonken de tonen van "Over The Rainbow" door de zaal. Toen hield het publiek het niet meer. Iedereen rende naar het podium, of ging staan. Plotseling schieten de lichten aan en de band barst los met een nietsontzienende "Kill The King". Ritchie rent over het podium en haalt zijn gitaar langs de rand van de regenboog. Dan. komt Ronnie het podium oplopen, schudt een paar handen en begint te zingen. "Kill The King" wordt veel sneller gespeeld als op "On Stage" terwijl de gitaarsolo alles slaat. Ritchie speelt beurtelings met zijn bottle neck en zijn vingers. Cozy ramt achter zijn levensgrote drumstel, terwijl de twee nieuwelingen, keyboardspeler David Stone en bassist Bob Daisley er op los rocken als of het een lieve lust is. Bob is een erg goeie showman en David doet heerlijke dingen op zijn toetsen. De band is grandioos. Na "Kill The King" begroet Ronnie het publiek en kondigt "Mistreated" aan. Ook dit klinkt beter als de "On Stage" uitvoering. Telkens heb je het idee dat je een andere band voor je hebt staan. Ritchie speelt schitterende, zachte gitaarstukjes, terwijl het publiek fanatiek meeklapt. De show is ook weer geweldig. De gigantische regenboog, het gitaarkasteel op de achtergrond en de felle lichtinstallatie hebben een hypnotiserend effect. "Man On The Silver Mountain", met het mooie bluesstuk en "Starstruck" ingecalluculeerd, "Sixteenth Century Greensleeves" en "Catch The Rainbow" worden achtereenvolgens met een geweldige publieke bijval vertolkt. Dan is het tijd voor een nieuwe song, "Long Live Rock 'n Roll", de titelsong van de komende elpee. Ronnie krijgt de hele zaal klappend met de handen boven het hoofd. Ritchie is door het dolle heen. Zwaaiend met zijn hand en wild spelend beweegt hij zich over het podium. Ronnie kondigt het laatste nummer aan en wel "Still I'm Sad", het absolute hoogtepunt. Halverwege het nummer begint Ritchie een stuk van Bach te spelen, terwijl de band mee jammed. Dit gaat even door totdat iedereen, op Cozy na, het podium verlaat. Hij drumt alleen verder en brengt een te gekke solo. Op dat moment gaat het drumstel langzaam maar zeker omhoog. Cozy drumt ondertussen furieus door, terwijl het drumstel op een hoogte van zo'n zes meter tot stilstand komt. Iedereen kijkt verbijsterd, totdat een magnesiumbom alle ogen doet verblinden. Wanneeer het publiek de ogen echter weer onder controle heeft, is het drumstel alweer beneden en komt de band terug op het toneel, waar ze "Still I'm Sad" tot een grandioos einde brengen. Het publiek barst onmiddellijk los met een "we want more". Rainbow komt inderdaad terug met "Do You Close Your Eyes". De band geeft zich nu helemaal. Ronnie zwaait met zijn microfoonstandaard, David speelt zich uit de naad, Cozy perst het laatste uit zijn bezwete lichaam en Bob glijdt over de fretten van zijn bas. Bovenal is daar Ritchie die een fles wijn in het publiek leeggooit, heen en weer rent en zich bijna door het publiek van het podium laat trekken. Even snel als Rainbow gekomen is, zijn ze verdwenen. Ronnie bedankt het publiek en de tonen van "Over The Rainbow" klinken door de zaal. Kortom een grandioos concert. En zoals Kees Baars in zijn concertrecensie in muziekkrant Oor nuchter opmerkte: "Ik geloof dat Rainbow nu wel tot één van de beste rockbands ter wereld gerekend mag worden". The Book Of Taliesyn no 8, Dutch Rainbow Fanclub, Februari 1978