RAINBOW
LONG LIVE ROCK'N'ROLL




RAINBOW • Long Live Rock 'n Roll Polydor 2391 335


Voor velen heeft de naam Deep Purple nog immer een magische klank. En dat is wel te begrijpen, want als één van de belangrijkste hardrock bands ter wereld heeft Purple een niet te onderschatten invloed op de ontwikkeling van deze muzieksoort gehad. Ik kan mij nog zeer goed herinneren wat er door mij heenging toen ik de inmiddels legendarische Deep Purple In Rock voor het eerst hoorde. In 1975 viel het doek voorgoed en als we anno 1978 de balans opmaken over wat er uit de sentimentele resten is voortgekomen, valt dat zwaar tegen. Paice en Lord hullen zich na het zeer dubieuze Paice Ashton & Lord-projekt in stilzwijgen, Glover stortte zich met wisselend succes op allerlei ambitieuze, doch weinig met Purple uitstaande hebbende produktiepraktijken, Gillan probeert nog steeds op zijn oude roem te teren maar valt daarbij lelijk door de mand, Hughes blijkt een veel te grote fan van Stevie Wonder te zijn geworden, getuige zijn soloplaat Play Me Out, Coverdale weet ook niet precies wat hij wil, maar dient wel in de gaten te worden gehouden en Bolin is niet meer.

Blijft over het enige echte ex-Purple-lid Ritchie Blackmore, die niet bij de pakken neerzat, maar een uitstekende hardrockgroep formeerde, die ondanks de diverse personeelswisselingen met een aantal ijzersterke albums op de proppen kwam.

De keiharde kern wordt naast Blackmore gevormd door ex-Elf zanger Ronnie James Dio en meesterdrummer Cozy Powell. Rainbow wordt gekompleteerd door Bob Daisley bas en David Stone toetsen; ook al van de partij tijdens het fantastische konsert in Den Haag afgelopen oktober. En, ik schrijf dit allemaal op omdat er weer een nieuwe elpee is uitgekomen, de vierde, en wat voor één!

Meteen het eerste nummer hakt er al onverbiddelijk in en veegt eventuele twijfels genadeloos van tafel. Long Live Rock 'n Roll, wil ik maar even zeggen. Een zeer aanstekelijk refrein, gaaf en lekker zwaar opgenomen drumwerk, klassegitaarwerk à la Blackmore en het vertrouwde stemgeluid. En dat gaat dan de hele plaat door onder het motto Vol Gas Met Rainbow. L.A. Connection, Lady Of The Lake, prima rockers in Rainbow-stijl. In het nummer Gates Of Babylon een goddelijke gitaarsolo waarvan vooral het gedeelte na de break met de strijkers tot het beste behoort uit Blackmore's trucdoos.

Op kant twee het absolute hoogtepunt: het reeds van de live-dubbelelpee On Stage bekende Kill The King: een Rainbow-klassieker met veel opzwepende drumbreaks en moordende up-tempo ritmes. En zo kan ik wel doorgaan. Het enige afwijkende nummer vormt de door een strijkkwartet begeleide ballad Rainbow Eyes, dat qua kompositie en uitvoering enigszins aan Catch The Rainbow doet denken. Het is niet mijn kop thee, maar live breekt zo'n nummer het geweld altijd wel even. Kortom, een klasseplaat met een titel die de lading bij lange na nog niet dekt. Rainbow bewijst wederom tot de grootsten te behoren.

Kees Baars, Muziekkrant Oor - april 1978
foto: Anton Corbijn







RAINBOW • Long Live Rock 'n Roll Polydor 2391 335


Rainbow zou men het verlengstuk van Deep Purple kunnen noemen, niet alleen omdat leider-gitarist Ritchie Blackmore een ex-Deep Purple lid is maar ook omdat hun muziek inderdaad in de traditie van deze supergroep zaliger ligt. De nieuwe elpee brengt dan ook een grote dosis hardrock. Grote vernieuwingen moet je van Rainbow niet verwachten, maar degelijk vakwerk is het alleszins. En voor de fans is deze plaat beslist weer een must. Ritchie Blackmore blijft nog altijd een uitstekend gitarist, die misschien alleen een tikje originaliteit mist om tot de absolute top te behoren. 0p deze plaat neemt hij ook nu en dan de bas over van Bob Daisley.

De stem van Ronnie James Dio, een ijzersterke trouwens, past perfekt bij Rainbow en ook drummer Cozy Powell bepaalt nog altijd mee het Rainbow-geluid. De plaat opent met het titelnummer 'Long live rock'n'roll' dat meteen ook de lijn vastlegt die bijna over de hele elpee doorgetrokken wordt. De eerste kant werd door Blackmore en Dio geschreven en heeft als slotnummer het wel opvallende 'Gates of Babylon', met begeleiding van the Bavarian String Ensemble. Oak het slotnummer van kant twee, 'Rainbow eyes' heeft een klassiek tintje door de toevoeging van een strijkkwartet en een fluit. Dit is een heel zacht en mooi nummer, dat een verademing betekent na de keiharde rock die Rainbow brengt. Deep Purple is dood, maar met deze elpee vestigt Rainbow Zich wel als de troonopvolger.

Joepie, Belgium - 21 mei 1978






RAINBOW • Long Live Rock 'n Roll Polydor 2391 335

Schitterende slijtageslag


"Rainbow is nu op het punt aangeland waar je geen vergelijkingen meer kunt maken met Deep Purple. Purple was altijd "Highway Star", "Smoke On the Water", dreun, dreun, dreun. lk geloof dat Rainhow nu is zoals Ritchie zich de groep altijd heeft voorgesteld: een agressieve, keiharde rock 'n rollband met muzikale invloeden uit de Middeleeuwen en de Renaissance".

Deze uitspraak, gedaan na een uiterst opwindend konsert in het Haagse Congresgebouw op 4 oktober vorig jaar, door de sympathieke Rainbow-zanger Ronnie James Dio, speelt door mijn hoofd als de naald in de eerste groeven glijdt. Keihard en agressief, zei U? De titelsong (inmiddels ook op single verschenen) davert als een uit de rails gelopen NS-trein de kamer binnen. Een tikkeltje kommercieel: je zit na een minuut al mee te zingen. Doch dat is geen bezwaar, want Rainbow staat aan het begin van een grandioze doorbraak en een klein zetje in de goede richting kan geen kwaad (of is dit allemaal taktiek van de geslepen Mr. Blackmore? Op de single "Kill The King" was indertijd zelfs het Polyder merkje in een regenboog veranderd).

Kant één van "Long Live Rock 'n' Roll" bevat nog drie Blackmore/Dio-komposities: "Lady of the Lake", "L.A. Connection" en het mystieke "Gates Of Babylon". Uiteraard in ieder nummer schitterend gitaarwerk en tevens prachtige vokalen. Kant twee bevat ook vier tracks. "Kill The King" (de bikkelharde opener van de live show, nu in studio-versie), "The Shed", het toepasselijke "Sensitive To The Light", en het intens mooie "Rainbow Eyes". Deze laatste song is geheel zonder bas of drums opgenomen. Je hoort alleen Ritchie op gitaar en Ronnie die de tekst zingt, af en toe begeleid door violen. Een fijn nummer voor romantische momenten. Helaas is me dat de laatste weken weinig overkomen (het hebben van een romantische bui, bedoel ik), maar dat terzijde.

Er valt genoeg kritiek te leveren: het gaat hier om een LP van het trio Blackmore/Dio/Powell, het geluid van nieuwkomers Bob Daisley - op bas - en David Stone - achter de toetsen - werd er pas later ingedubd. Ritchie is zelf nog op bas te horen, hoewel niet aangegeven staat in welke nummers hij de dikke snaren hanteert. "Long Live" stond gepland om uitgebracht te worden voor het live-dubbelalbum "On Stage" en is dus hopeloos verouderd.

Op kant twee zijn de nummers op het label verwisseld. De binnenkant van de hoes is kinderachtig en ga zo maar door. Eén ding staat echter als een paal boven water: de kwaliteit van de muziek op deze vierde Rainbow-LP. Ik ben inmiddels (na drie weken) al aan mijn tweede exemplaar bezig, en dat overkomt me voorwaar niet iedere dag.

Bart Hekkelman, Rock Scene - 16 augustus 1978








RAINBOW • Long Live Rock 'n Roll Polydor 2391 335


Dit is een krachtdadige ode aan de Rock 'n'Roll van rockfanaat Ritchie Blackmore. Van energiebezuiniging is tijdens de uitvoering geen sprake. De leden van Rainbow hebben al hun beschikbare kracht op deze plaat samengeperst. In een razend tempo bespelen zij hun instrumenten, waarbij de drummer als heier niet zou misstaan.

Zanger Ritchie Blackmore torent hoog boven deze stortvloed uit en zingt opvallend vaak 'Long Live Rock 'n' Roll'. Dit maakt het nummer aan de ene kant onnodig langdradig maar aan de andere kant kan het niet genoeg gezegd worden: Long Live Rock 'n Roll!

Hitkrant - april 1978